Gerda Stege (1921 – 2004)

Veel later dan mijn bedoeling was nu dan toch het artikel over de derde honderdjarige. Van Gerda Stege (ook Grada genoemd) is veel in mijn familiearchief te vinden. Gerda is nooit getrouwd geweest. Ze treedt al vroeg in dienst getreden bij pastoor van Dieden en zal haar hele loopbaan de pastoor volgen.

Als kind moest Gerda en haar broers en zussen iedere dag naar de kerk. Als ze daar dan de hele week de mis bijwoonde kregen ze van de pastoor een plaatje. Als ze echter een dag oversloegen kregen ze niets. Toen haar broer Bernard een keer niet was geweest omdat hij ziek was, kreeg hij op het einde van de week dus geen plaatje. Gerda vond dit niet eerlijk en vroeg waarom haar broertje geen plaatje kreeg. “Hij is een dag niet geweest’, zei de pastoor. “Maar daar kon hij toch niets aan doen”, zei Gerda. De pastoor was echter onvermurwbaar, waarop Gerda haar plaatje uit protest terug gaf. “Als Bernard er geen krijgt wil ik er ook geen”, zei ze. Haar oudste zuster die bij de parochie werkte hoorde dit verhaal en regelde toch nog een plaatje voor zowel Gerda als Bernard, maar voor Gerda was de lol van het plaatjes sparen er helemaal af.

Op haar veertiende verjaardag kreeg Gerda van haar moeder een ring en een kruisje cadeau. Het kruisje had haar moeder als kind gekregen en gedragen. Gerda was dus zeer trots op dit bijzondere cadeau.

Enkele jaren later wilde ze graag een rok dragen met daaronder korte sokjes, maar dit vonden haar ouders onfatsoenlijk en niet gepast. Toen vader en moeder eens een dagje uit gingen, trok Gerda de stoute schoenen aan en kleedde zich met rok en sokjes. Dit werd echter door haar broer Kasper op de gevoelige plaat vastgelegd. Gerda kreeg er alsnog van langs toen vader en moeder de foto onder ogen kregen.

Zoals gezegd is Gerda jarenlang als huishoudster bij pastoor van Dieden (1894 – 1973) in dienst geweest. Ze is toevallig op die plek terecht gekomen als invalster voor haar zieke zuster Lena. Ook haar zuster Geertje Annechiena is hulp geweest bij pastoor van Dieden, maar toen Geertje trouwde is Gerda bij van Dieden in dienst gebleven en volgt hem van Appingedam, naar Nieuw-Wehl, Valburg, Eefde en Vinkenveen.

In 1973 kwam van Dieden te overlijden en was de Franscicaner orde te Vinkeveen erfgenaam. De orde wilde als herinnering het gouden polshorloge van pastoor van Dieden aan Gerda schenken. Dit horloge had van Dieden zijn laatste levensjaren gedragen. Maar Gerda wilde liever echter liever het zakhorloge waar van Dieden altijd op keek als herinnering bewaren en heeft dat van de Franscicaner orde gekregen.

Haar oudste zus Lena Stege vroeg enige tijd later aan Gerda of zij wist waar het gouden polshorloge van van Dieden was gebleven, omdat zij er nog een voor Harm Zwart wilde kopen. De andere twee broers Zwart hadden al een gouden polshorloge. Lena heeft toen voor fl. 600,- het polshorloge van de ordezusters gekocht. Harm Zwart heeft er slechts korte tijd plezier van gehad, want hij overleed slechts enkele maanden later. Lena heeft later het horlogebandje kleiner laten maken om het zelf te kunnen dragen, zodat ze een duidelijk horloge had waar ze goed op kon kijken. Na haar overlijden kwam het horloge weer bij haar erfgename Gerda terecht .