Toont de berichten die betrekking hebben op de 19e eeuw
De aardappelmeelfabriek in Foxhol heeft voor veel Stege’s voor brood op de plank gezorgd. Bernardus heeft er in ieder geval langere tijd gewerkt. Op loonlijsten en weekstaten van 1871 t/m 1874 en 1882 staat Bernardus als werknemer vermeld
Bernardus is zijn leven lang arbeider. Eerst als dagloner, later in vaste dienst van de aardappelmeelfabriek van W.A. Scholten in Foxhol (Hoogezand). Aangezien ook stamvader Berend Harms de naam Scholten gebruikte zou mogelijk een link kunnen bestaan met deze Scholten.
Het beklemrecht is een vorm van erfpacht die vrijwel alleen in de provincie Groningen voorkomt[1]. De pacht wordt voor onbepaalde tijd vastgesteld en de pachter (ook wel meijer genoemd) betaald een vaste huursom die niet kan worden aangepast. De beklemming kan niet worden opgesplitst, waardoor percelen hun oorspronkelijke grootte blijven behouden.
De blauwogige Bernardus woont in Foxhol als hij op 26 jarige leeftijd trouwt met Johanna Börger uit Hoogezand. Johanna is een kleermakersdochter uit een gezin met maar liefst 16 kinderen. Haar vader, Norbertus Börger, is afkomstig van het Duitse Damme en haar moeder, Jantje Kajans, is in Hoogezand geboren.
Net als iedere jonge man moet Bernardus in 1841 gekeurd worden voor de nationale militie. Hij is zeer goed tot arbeid in staat en in die periode is hij als dienstknecht werkzaam. Toch komt hij niet door de keuring en wordt hij “finaal” afgekeurd wegens een “ligchaamsgebrek”.
De werkelijke reden voor Bernardus om zijn naam te schrijven was de komaf van zijn kersverse schoonzoon. Gerardus Eijsink was namelijk een zoon van een fabrikant uit Haaksbergen. Als de schoonvader van zijn dochter een belangrijk man was, was het voor Bernardus ook belangrijk om zich van zijn beste kant te laten zien.
Vaak kennen we uit de formele archieven, zoals de burgerlijke stand, de voornamen van onze vroegere familieleden, maar daarmee weten we niet altijd hoe ze tijdens hun leven door familie en vrienden werden aangesproken. De roepnaam van Gerhardus Bernardus Stege kennen we wel.
Gerhardus Bernardus (Geert) Stege werkte als 14-jarige als loopjongen en kok voor de toen nog onbekende industrieel Willem Albert Scholten. Er ontstond een vriendschap voor het leven, zoals bleek uit de vele (kopie) brieven die ze in de loop der jaren elkaar stuurden
In het begin van de 19de eeuw was er nog geen sprake van grootschalige industrie. De vervening van de Groningse veenkoloniën nam steeds meer af. De voornaamste middelen van bestaan was de landbouw en scheepsvaart. Daarnaast had je natuurlijk de huisnijverheid.